Pierwsi ludzie w Danii
Pierwsi Duńczycy byli myśliwymi i rybakami, którzy prawdopodobnie wjechali do kraju migrując z południowej i wschodniej Europy pod koniec ostatniej epoki lodowcowej około 10 000 lat p.n.e.
Do 3000 r. p.n.e. na płaskiej, żyznej ziemi, którą obecnie nazywamy Danią, zaczęły pojawiać się gospodarstwa rolne. Początkowo rolnicy używali narzędzi i broni z kamienia, ale później przybywali z brązu i żelaza.
Do czasów epoki żelaza Duńczycy nawiązali kontakty handlowe z Cesarstwem Rzymskim, handlując takimi towarami jak futra zwierząt i bursztyn. W 200 r. n.e. Duńczycy zaczęli używać języka runicznego wyrytego w kamieniu.
Wspaniałych, gwałtownych Wikingów
Jednym z najbardziej znanych okresów w duńskiej historii jest wiek Wikingów. Rozpoczął się on około 793 roku n.e. wraz z nalotami na angielską wyspę pływową Lindisfarne. Wikingowie mieli ostatecznie założyć osady w Yorkshire w północnej Anglii i w Normandii w północno-zachodniej części Francji.
Era Wikingów trwała około 250 lat. W pewnym momencie duński Wiking Sweyn Forkbeard (Svend Tveskæg) i jego syn Canute the Great (Knud den Store) byli królami nie tylko Danii, ale także Norwegii, południowej Szwecji, Grenlandii, Wysp Owczych, Szetlandów, Orkadów i części Anglii.
Wikingowie podróżowali daleko poza swoją krainą, płynąc do tego, co dziś jest Rosją i Turcją. Ich godne podziwu umiejętności nawigacyjne na morzu doprowadziły ich również do Grenlandii i Ameryki Północnej. Kontynuowali grabieże i kradzieże, a także bardziej pokojowe działania, takie jak handel metalami szlachetnymi, tkaninami, wyrobami szklanymi, biżuterią i futrami. Od czasu do czasu kupowali i sprzedawali również europejskich niewolników.
